Wij werken op no cure no pay basis. Dat is een bewuste keuze. Wij willen dat klanten graag met ons blijven werken omdat ze onze diensten waardevol vinden, niet omdat ze al hebben geïnvesteerd en daarom min of meer gedwongen de rit uit moeten zitten. Als het niet bevalt, dan kun je er mee stoppen. Dat geldt trouwens voor beide partijen.
Maar no cure no pay betekent niet dat er geen wederzijdse commitment nodig is.
Want als de éne partij geen commitment heeft, dan zal de andere kant dat ook niet hebben. Die kiest dan liever voor de klant die service wel op de juiste waarde weet in te schatten. En waar vermoedelijk omzet kan worden gerealiseerd, want de schoorsteen moet ook roken. Vertaalt naar werving en selectiebureaus; de beste accountmanagers gaan naar de opdrachtgever die wél commitment toont, de “losse” klant krijgt de kruimeltjes. Logisch.
Soms krijgen wij te horen “Oh no cure no pay? Ja, dan kun je natuurlijk wel meezoeken”. Dat voelt als behoorlijk vrijblijvend, vind je niet? Voor ons is deze insteek dan ook reden om niet mee te zoeken. Alhoewel wij geen exclusiviteit eisen (we verdienen het liever met de kwaliteit van onze diensten), willen we wél het gevoel krijgen dat we serieus worden genomen. Dat onze kennis als waardevol wordt ervaren, en dat we samen op een gelijkwaardige en faire wijze het probleem van onze opdrachtgever gaan oplossen.
Kortom; werken met een werving en selectiebureau op no cure no pay basis is een goede deal. Het stimuleert de recruiter om hard en goed aan de slag te gaan en de opdrachtgever kan de stekker er uit trekken als de kwaliteit (en kwantiteit) van de kandidaten achterblijft. Maar no cure no pay is niet vrijblijvend; no commitment, no solutions.
